گاهی بهانه ایست که قربانیت کنند

از باغ می برند تا چراغانیت کنند
تا کاج جشن های زمستانیت کنند

پوشانده اند صبح تو را ابرهای تار
با این بهانه که بارانیت کنند

یوسف به این رها شدن از چاه دلنبند
این بار می برند که زندانیت کنند

ای گل گمان نکن به شب جشن میروی
شاید به خاک مرده ای ارزانیت کنند

یک نقطه بیش نیست بین رحیم و رجیم
از نقطه ای بترس که شیطانیت کنند

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست
گاهی بهانه ایست که قربانیت کنند

شعری از حافظ

ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست
حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست

مردم دیده ز لطف رخ او در رخ او
عکس خود دید گمان برد که مشکین خالیست

می‌چکد شیر هنوز از لب همچون شکرش
گر چه در شیوه گری هر مژه‌اش قتالیست

ای که انگشت نمایی به کرم در همه شهر
وه که در کار غریبان عجبت اهمالیست

بعد از اینم نبود شائبه در جوهر فرد
که دهان تو در این نکته خوش استدلالیست

مژده دادند که بر ما گذری خواهی کرد
نیت خیر مگردان که مبارک فالیست

کوه اندوه فراقت به چه حالت بکشد
حافظ خسته که از ناله تنش چون نالیست

تفاوت!!!!

یاد دارم در غروبی سرد سرد 

             میگذشت ازکوچه ما دوره گرد  

داد میزد: کهنه قالی میخرم  

              دسته دوم جنس عالی میخرم  

کاسه وظرف سفالی میخرم 

              گر نداری کوزه خالی میخرم 

  اشک در چشمان بابا حلقه بست  

             عاقبت آهی کشید بغضش شکست  

اول ماه است و نان در سفره نیست  

            ای خدا شکرت ولی این زندگیست؟ 

بوی نان تازه هوشش برده بود 

            اتفاقا مادرم هم روزه بود  

خواهرم بی روسری بیرون دوید 

            گفت اقا سفره خالی میخرید. ؟؟؟

چه می خواهم...؟!

دلمان بسیار تا بسیار گرفته است و اندکی غصه میخوریم.... 

میان تمام چیزاهایی که با عنوان خواسته ها و ناخواسته ها به سراغمان می آیند گم شده ایم... 

آه... 

ای کاش میدانستم چرا خواسته ها و نا خواسته هایم درست برعکس داشته ها و نداشته هایم است...

افسونگر

  

برخی فوج سوار نظام را

زیباترین صحنه بر این کره خاک می دانند ،

برخی گردان پیاده ای را که پیش می رود

و گروهی ناوگان پاروهای بلند را ،

من اما ...

لحظه ی عشق ورزیدن عاشق را زیباترین می نامم .

همه چیز و هر آنچه را که درک کردم ،

مدیون عشق ورزیدن یافتم .

عشق پگاه افسونگر تمامی دلهاست .