هوا سرد بود و شهر شلوغ. دخترک در گوشه ای از خیابان ایستاده بود و فریاد می زد : گل ... گل... . کودکی از کنار او گذشت و با اصرار از مادرش خواست برایش گل بخرد . مادر نگاهی به دخترک انداخت و با بی اعتنایی گفت: آن طرف تر یک کتابفروشی است . برایت یک کتاب می خرم ... کتاب دخترک کبریت فروش
من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو * پیش من جز سخن شمع و شکر هیچ مگو
سخن رنج مگو جز سخن گنج مگو * ور ازین بی خبری رنج مبر هیچ مگو
دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت*آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو
گفتم ای عشق من از چیز ِدگر می ترسم*گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو
من به گوش تو سخن های نهان خواهم گفت*سر بجنبان که بلی جز که به سر هیچ مگو
قمری جان صفتی در ره دل پیدا شد*در ره دل چه لطیف است سفر هیچ مگو
گفتم ای دل چه مه است این دل اشارت میکرد*که نه اندازهِ توست این بگذر هیچ مگو
گفتم این روی فرشته است عجب یا بشر است*گفت این غیر فرشته است و بشر هیچ مگو
گفتم این چیست بگو زیر و زبر خواهم شد*گفت می باش چنین زیر و زبر هیچ مگو
ای نشسته تو در این خانه ِپر نقش و خیال*خیز از این خانه برو رخت ببر هیچ مگو
گفتم ای دل پدری کن نه که این وصف خداست*گفت این هست ولی جان پدر هیچ مگو